Graag wil ik een ervaring uit mijn werk als mantelzorgassistent met jullie delen. Al lange tijd werk ik met plezier bij een klant, die ik ondersteuning en begeleiding geef bij de dagelijkse taken in het huishouden. Een aanvulling op de thuiszorg.
Iedere week doe ik samen met deze meneer de boodschappen. Vóór de lockdown bezochten we dan ook een brasserie, waar we een heerlijke en uiterst vrolijke cappuccino dronken. Bij mooi weer op het terras, bij slecht weer gingen we binnen zitten.
Toen kwam de lockdown. Nadat we de wekelijkse boodschappen hadden gedaan liepen we langs de gesloten, verlaten, volledig uitgestorven brasserie. Meneer keek me aan en zei: “Zo jammer, het lijkt wel of ik de geur van de heerlijke koffie ruik, dit mis ik zo.”
Nu de terrassen en de horeca weer open zijn, is de glimlach en het kopje cappuccino terug. “Zo fijn dat het weer mogelijk is om ons wekelijkse ritueel weer te kunnen doen” zegt meneer lachend.
Die glimlach, dat moment. Dat geeft mij zoveel voldoening in mijn werk.